Sve mačke trebalo bi da imaju svoj prostor, bilo da su u divljini, na selu ili kući.
Mačke vole da patroliraju površinom, što, jasno, pravi problem kada je riječ o mačkama čiji je prostor ograničen.
Ovaj fenomen veže korijene još iz davnina, kada je mačka imala teritoriju koja je bila njeno lovište.
Mačke žele da zadrže svoje resurse za sebe, uprkos činjenici da u odnosu na neka davna vremena, veliki broj mačaka ima obezbjeđenu hranu od svojih ljudi.
To ne sprječava mačku da ostvari svoj nagon i stvori svoje maleno (ili veliko) carstvo.
Mačke iz kraja
U Evropi je često slučaj da vlasnici puštaju mačke da dolaze i odlaze od kuće.
Činjenica da iz svog prostora ulaze u neki koji ne pripada samo njima, mačkama ne predstavlja problem.
One mogu vrlo brzo i bez mnogo problema da se prilagode manjem individualnom prostoru kada je populacija gušća.
Ne znači to da je teritorija uvijek podijeljena na jednake djelove, jer će mužjaci zauzeti više prostora od ženki.
U borbi oko teritorije najgore prolaze sterilisane mačke, koje, pokazala je praksa, dobiju manje prostora od nesterilizanih.
Sistem
Ovdje postoji i sistem, piše u svojoj knjizi o mačkama Ketrin Dejvidson.
„Dogovori zahtjevaju određenu dozu mačje diplomatije. Rubna područja ženki se često preklapaju i funkcionišu kao „neutralne zone“ gdje može da dođe do susreta bez sukoba. Ženke nekada tolerišu dominantne mužjake, koji na njihov prostor gledaju kao male posjede u sklopu svog velikog carstva“, ističe Dejvidson.
Granice ovih teritorija mogu da se mijenjaju i pomjeraju kada se u susjedstvo pojavi nova mačka, koja treba da se izbori za dio prostora.
Kako mačke stare, teritorije se smanjuju, a kada uginu, njihova ostavština se raspodijeli, što, dodaje Dejvidsonova, može da dovede i do pravog mačjeg rata.
foto: Pexels
